Het verhaal van Hanni
‘Koken in het Odensehuis geeft me zóveel plezier. Ik voel dat ik hier echt iets beteken’
Hanni komt nu bijna een jaar naar het Odensehuis. “Ik ben hier via mijn schoondochter terecht gekomen. Toen ik binnenstapte, voelde ik meteen: dit is goed. Het voelde als een warm welkom. Hier wordt naar je geluisterd, je wordt gezien. Ik voel me hier écht mens”.
Wat ik het allerliefste doe? Koken! Jurre kookt hier elke dag en ik help hem daar graag bij. Meestal ga ik ook mee boodschappen doen. Als we dan samen de lunch bereiden en iedereen aan tafel zit te genieten… ja, dan ben ik helemaal in mijn element. Het is zó fijn om bezig te zijn en iets te kunnen doen voor anderen. Ik voel me nuttig en dat geeft me plezier en energie.
Martine, de coördinator van het Odensehuis, is een prachtmens. Ze zorgt dat alles hier goed loopt en is altijd betrokken. En Jurre, hij is voor mij ook heel belangrijk. Hij staat in de keuken, net als ik graag doe. Het is heel fijn om samen met hem iets op tafel te zetten waar iedereen van geniet.
Twee jaar geleden is mijn man overleden. We hebben samen veel meegemaakt. Hij had zijn eigen orkest en speelde op feestjes en zelfs in ziekenhuizen. Ik mis hem nog steeds, maar ik kijk ook met dankbaarheid terug op ons leven samen. Ik heb geleerd om niet te klagen, maar te dragen. En om te bidden om kracht. Die houding helpt me om positief te blijven. Ik probeer te leven met wat er is en het beste eruit te halen. Ik hou van actief zijn. Ik doe nog aan aqua-joggen, gymnastiek, ik fiets en zwem. Het kost iets meer moeite dan vroeger, maar het lukt nog. Het actief bewegen en dat ik in het Odensehuis kan bijdragen, helpt mij om mezelf goed te blijven voelen.
Hier heb ik ook Giovanni ontmoet. We zijn fijne vrienden geworden en zien elkaar soms ook buiten het Odensehuis om. Gewoon omdat het gezellig is, omdat het klikt. Dat is toch bijzonder? Die verbondenheid met anderen doet me goed.
Ja, het Odensehuis is voor mij echt het einde. Wat Martine en Jurre hier doen, daar heb ik geen woorden voor. Dit komt uit het diepst van mijn hart. Ze geven liefde, aandacht en ruimte. Hier voel ik me welkom, begrepen en betrokken. Hier mag ik meedoen, lachen, helpen en vooral: mezelf zijn.


