Het verhaal van Greet en Leentje

Leentje en haar moeder Greet wonen in Harlingen en komen sinds een half jaar bij het Odensehuis in Harlingen. “Soms breng ik mijn moeder naar het huis en vervolg ik mijn dag, maar ik blijf ook regelmatig in het Odensehuis. Als ik haar zelf niet kan brengen, dan regelt mijn zoon dit samen met zijn vriendin. Soms neem ik een oppasbaby mee. Dat kan hier allemaal. Iedereen is welkom, dat maakt het zo’n fijne plek.”

Ik had al eens over het Odensehuis gehoord, en op een dag zijn we kennis gaan maken met Martine. We hebben daarna thuis nog even nagedacht, maar het gevoel was goed. Het is hier warm, vriendelijk, open. Er worden gesprekken gevoerd, samen gekookt, koekjes gebakken, en alles mag, niks moet.” Een bijzonder moment was toen Leentje vroeg of haar moeder zin had om mee te gaan naar het eiland of naar familie in België. “Ze zei toen: ‘Ik wil naar die plek met die mensen en dat hondje’. Ze bedoelde het Odensehuis. Dat zegt genoeg.”

Greet voelt zich op haar gemak in het Odensehuis. Ze doet graag spelletjes, vooral Rummikub is favoriet. Ook houdt ze ervan om samen te praten over vroeger, of juist over wat er op dat moment speelt. “Als iemand liever even stil is, is dat ook goed. Iedereen wordt in z’n waarde gelaten. Dat maakt de sfeer heel ontspannen.”

Ze bezoeken het Odensehuis twee keer per week. “Het is fijn om te zien hoe we hier allebei op onze plek zijn en ons welkom voelen,” zegt Leentje. Voor mijn moeder is het een fijne manier om haar dag door te brengen. Maar ik kan er ook terecht met mijn vragen en ervaringen als mantelzorger. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen.”

Greet en Leentje merken allebei het verschil met andere vormen van ondersteuning. “Bij de reguliere dagbesteding is het vaak erg vast omlijnd. Hier is ruimte. En het voelt niet als een instelling, meer als een gemeenschap. We zijn geen ‘cliënten’, maar mensen die samen een dag delen.”

Leentje voelt zich betrokken bij het Odensehuis en zet zich graag in voor deze plek. Ik heb bijvoorbeeld wel eens een yogales gegeven. En ik ben vrijwilliger bij de pluktuin. Het leek ons leuk om daar met onze groep naar toe te gaan. Martine zei meteen: we regelen het. Auto’s erbij, en gaan. Dat kan hier allemaal.

“We zijn hier samen. We vormen echt een hechte groep. En dat voel je. We komen voor de gezelligheid, de gesprekken, en om onderdeel te zijn van iets. Ik vertel er graag over aan anderen. Zeker voor mensen in de beginfase van dementie is dit een prachtige plek om te zijn,  op je eigen manier.”

Odensehuis Harlingen